nadać tytuł

См. также в других словарях:

• tytuł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tytułule {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa nadana dziełu literackiemu, plastycznemu, muzycznemu, naukowemu, filmowemu, teatralnemu itp. lub części dzieła przez autora …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nadać — dk I, nadaćdam, nadaćdasz, nadaćdadzą, nadaćdaj, nadaćdał, nadaćdany nadawać ndk IX, nadaćdaję, nadaćdajesz, nadaćwaj, nadaćwał, nadaćwany 1. «ofiarować, przyznać komuś coś, obdarzyć kogoś czymś» Nadać komuś ziemię na własność. Nadać komuś lub… …   Słownik języka polskiego

• zatytułować — dk IV, zatytułowaćłuję, zatytułowaćłujesz, zatytułowaćłuj, zatytułowaćował, zatytułowaćowany «nadać tytuł utworowi literackiemu, rozdziałowi utworu, dziełu sztuki itp.» Zatytułować rozdział w książce. Obraz zatytułowany „Zima …   Słownik języka polskiego

• mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś …   Słownik języka polskiego

• lord — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. lordrdzie; lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tytuł wyższej szlachty angielskiej noszony przez parów Anglii i członków Izby Lordów, dziedziczony lub nadawany za zasługi; …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nazwać — dk IX, nazwaćzwę, nazwaćzwiesz, nazwaćzwij, nazwaćał, nazwaćany nazywać ndk I, nazwaćam, nazwaćasz, nazwaćają, nazwaćaj, nazwaćał, nazwaćany 1. «oznaczyć, określić nazwą, mianem, imieniem, epitetem, nadać nazwę, miano, imię, przezwisko»… …   Słownik języka polskiego

• baron — m IV, DB. a, Ms. baronnie; lm M. owie (baronni), DB. ów «w średniowieczu: możnowładca, bezpośredni wasal króla, później honorowy tytuł szlachecki, niższy od hrabiego, w XIX w. nadawany wybitnym przedstawicielom burżuazji; osoba nosząca taki… …   Słownik języka polskiego

• utytułować — dk IV, utytułowaćłuję, utytułowaćłujesz, utytułowaćłuj, utytułowaćował, utytułowaćowany przestarz. «nadać komuś tytuł; wymienić czyjś tytuł zwracając się do tego kogoś» Mieć utytułowanych znajomych …   Słownik języka polskiego

• doktoryzować — ndk IV, doktoryzowaćzuję, doktoryzowaćzujesz, doktoryzowaćzuj, doktoryzowaćował, doktoryzowaćowany «nadać, nadawać tytuł doktora, promować na doktora» doktoryzować się «uzyskać, uzyskiwać stopień doktora» Doktoryzować się na Uniwersytecie… …   Słownik języka polskiego

• godność — ż V, DCMs. godnośćści 1. blm «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma» Godność człowieka, pisarza, żołnierza itp. Mieć poczucie godności. Odejść, odmówić z godnością. 2. lm MD. godnośćści «zaszczytne… …   Słownik języka polskiego

• hrabiostwo — n III 1. B.=M., Ms. hrabiostwowie; lm D. hrabiostwoostw «tytuł, godność hrabiego» Imponować hrabiostwem. Nadać, otrzymać hrabiostwo. 2. DB. hrabiostwowa, Ms. hrabiostwowu, blm «hrabia z żoną» Odwiedzać hrabiostwa Potockich. Pisać o hrabiostwu… …   Słownik języka polskiego